1. Sed quoniam non solum per nos transeundo, uerum etiam in nobis contingit contemplari Primum Principium, et hoc maius est quam praeceden, ideo hic modus considerandi quartum obtinet contemplationis gradum. mirum autem uidetur, cum ostensum sit, quod Deus sit ita propinquus mentibus nostris, quod tam paucorum est in se ipsis Primum Principium speculari. sed ratio est in promptu, quia mens humana, sollicitudinibus distracta, non intrat ad se per memoriam, phantasmatibus obnubilata, non redit ad se per intelligentiam, concupiscentiis illecta, ad se ipsam nequaquam reuertitur per desiderium suauitatis internae et laetitiae spirituallis. ideo totaliter in his sensibilibus iacens non potest ad se tanquam ad Dei imaginem reintrare.

2. Ed quoniam ubi quis ceciderit, necesse habet ibidem recumbere, nisi apponat quis et adiiciat, ut resurgat, non potuit anima nostra perfecte ab his sensibilibus releuari ad contuitum sui et aeternae Veritatis in se ipsa, nisi Veritas, assumta forma humana in Christo, fieret sibi scala reparans priorem scalam, quae fracta fuerat in Adam. Ideo quantumcumque sit illuminatus quis lumine naturae et scientiae acquisitae, non potest intrare in se, ut in se ipso delectetur in Domino, nisi mediante Christo, qui dicit: Ego sum ostium. per Me si quis introierit, saluabitur et ingredietur et egredietur et pascua inueniet. ad hoc autem ostium non appropinquamus, nisi ipsum credamus, speremus et amemus. necesse est igitur, si reintrare uolumus ad fruitionem Veritatis tanquam ad paradisum, quod ingrediamur per fidem, spem et caritatem mediatoris Dei et hominum Iesu Christi, qui est tanquam lignum uitae in medio paradisi.

3. Superuestienda est igitur imago mentis nostrae tribus uirtutibus theologicis, quibus anima purificatur, illuminatur et perficitur, et sic imago reformatur et conformis supernae Ierusalem efficitur et pars Ecclesiae militantis, quae est proles, secundum Apostolum, Ierusalem caelestis ait enim: illa quae sursum est Ierusalem libera est, quae est mater nostra. ≈ Anima igitur credens, sperans et amans Iesum Christum, qui est Verbum incarnatum, increatum et inspiratum, scilicet uia, ueritas et uita; dum per fidem credit in Christum tanquam in Verbum increatum, quod est Verbum et splendor Patris, recuperat spiritualem auditum et uisum, auditum ad suscipiendum Christi sermones, uisum ad considerandum illius lucis splendores. dum autem spe suspirat ad suscipiendum Verbum inspiratum, per desiderium et affectum recuperat spiritualem olfactum. dum caritate complectitur Verbum incarnatum, ut suscipiens ab Ipso delectationem et ut transiens in Illud per ecstaticum amorem recuperat gustum et tactum. quibus sensibus recuperatis, dum Sponsum suum uidet et audit, odoratur, gustat et amplexatur, decantare potest tanquam sponsa Canticum canticorum, quod factum fuit ad exercitium contemplationis secundum hunc quartum gradum, quem nemo capit, nisi qui accipit, quia magis est in experientia affectuali quam in consideratione rationali in hoc namque gradu reparatis sensibus interioribus ad sentiendum summe pulcrum, audiendum summe harmonicum, odorandum summe odoriferum, degustandum summe suaue, apprehendendum summe delectabile disponitur anima ad mentales excessus, scilicet per deuotionem, admirationem et exsultationem secundum illas tres exclamationes, quae fiunt in Canticis canticorum quarum prime fit per abundantiam deuotionis, per quam fit anima sicut uirgula fumi ex aromatibus myrrhae et thuris; secunda per excellentiam admirationis, per quam fit anima sicut aurora, luna et sol, secundum processum illuminationum suspendentium animam ad admirandum Sponsum consideratum; tertuia per superabundantiam exsultationis, per quam fit anima suauissimae delectationis deliciis affluens, innixa totaliter super Dilectum suum.

4. Quibus adeptis efficitur spiritus noster hierarchicus ad conscendendum sursum secundum conformitatem ad illam Ierusalem supernam, in quam nemo intrat, nisi prius per gratiam ipsa in cor descendat, sicut uidit Ioannes in Apocalypsi sua. tunc autem in cor descendit, quando per reformationem imaginis, per uirtutes theologicas et per oblectationes spiritualium sensuum et suspensiones excessuuum efficitur spiritus noster hierarchicus, scilicet purgatus, illuminatus et perfectus. ≈ Sic etiam gradibus nouem ordinum insignitur, dum ordinate in eo interius disponitur nuntiatio dictatio ductio ordinatio roboratio imperatio susceptio reuelatio unctio, quae gradatim correspondent nouem ordinibus Angelorum, ita quod primi trium praedictorum gradus respiciunt in mente humana naturam, tres sequentes industriam et tres postremi gratiam. quibus habitis anima intrando in se ipsam intrat in supernam Ierusalem, ubi ordines Angelorum considerans uidet in eis Deum, qui habitans in eis omnes eorum operatur operationes. unde dicit Bernardus ad Eugenium, quod "Deus in Seraphim amat ut caritas, in Cherubim nouit ut ueritas, in Thronis sedet ut aequitas, in Dominationibus dominatur ut maiestas, in Principatibus regit ut principium, in Potestatibus tuetur ut salus, in Virtutibus operatur ut uirtus, in Archangelis reuelat ut lux, in Angelis assistit ut pietas". ex quibus omnibus uidetur Deus omnia in omnibus per contemplationem Ipsius in mentibus, in quibus habitat per dona affluentissimae caritatis.

5. Ad huius autem speculationis gradum specialiter et praecipue adminiculatur consideratio sacrae Scripturae diuinitus immissae, sicut philosophia ad praecedentem. sacra enim Scriptura principaliter est de operibus reparationis. unde et ipsa praecipue agit de fide, spe et caritate, per quas uirtutes habet anima reformari, et specialissime de caritate. de qua dicit Apostolus, quod est finis praecepti, secundum quod est de corde puro et conscientia bona et fide non ficta. ipsa est plenitudo Legis, ut dicit idem. et Saluator noster asserit totam Legem Prophetasque pendere in duobus praeceptis eiusdem, scilicet dilectione Dei et proximi; quae duo innuuntur in uno sponso Ecclesiae Iesu Christo, qui simul est proximus et Deus, simul frater et dominus, simul etiam rex et amicus, simul Verbum increatum et incarnatum, formator noster et reformator, ut alpha et omega; qui etiam summus hierarcha est, purgans et illuminans et perficiens sponsam, scilicet totam Ecclesiam et quamlibet animam sanctam.

6. De hoc igitur hierarcha et ecclesiastica hierarchia est tota sacra Scriptura, per quam docemur purgari, illuminari et perfici, et hoc secundum triplicem legem in ea traditam, scilicet naturae, Scripturae et gratiae; uel potius secundum triplicem partem eius principalem, legem scilicet Moysaicam purgantem, reuelationem propheticam illustrantem et eruditionem euangelicam perficientem; uel potissimum secundum triplicem eius intelligentiam spiritualem: tropologicam, quae purgat ad honestatem uitae; allegoricam, quae illuminat ad claritatem intelligentiae; anagogicam, quae perficit per excessus mentales et sapientiae perceptiones suauissimas, secundum uirtutes praedictas tres theologicas et sensus spirituales reformatos et excessus tres supradictos et actus mentis hierarchicos, quibus ad interiora regreditur mens nostra, ut ibidem speculetur Deum in splendoribus Sanctorum et in eisdem tanquam in cubilibus dormiat in pace et requiescat Sponso adiurante, quod non excitetur, donec de eius uoluntate procedat.

7. Ex his autem duobus gradibus mediis, per quos ingredimur ad contemplandum Deum intra nos tanquam in speculis imaginum creatarum, et hoc quasi ad modum alarum expansarum ad uolandum, quae tenebant medium locum, intelligere possumus, quod in diuina manuducimur per ipsius animae rationalis potentias naturaliter insitas quantum ad earum operationes, habitudines et habitus scientiales; secundum quod apparet ex tertio gradu. ≈ Menuducimur etiam per ipsius animae potentias reformatas, et hoc gratuitis uirtutibus, sensibus spiritualibus et mentalibus excessibus; sicut patet ex quarto. manuducimur nihilominus per hierarchicas operationes, scilicet purgationis, illuminationis et perfectionis mentium humanarum, per hierarchicas reuelationes sacrarum Scripturarum nobis per Angelos datarum, secundum illud Apostoli, quod Lex data est per Angelos in manu Mediatoris. et tandem manuducimur per hierarchias et hierarchicos ordines, qui in mente nosrta disponi habent ad instar supernae Ierusalem.

8. Quibus omnibus luminibus intellectualibus mens nostra repleta a diuina Sapientia tanquam domus Dei inhabitatur, effecta Dei filia, sponsa et amica; effecta Christi capitis membrum, soror et coheres; effecta nihilominus Spiritus Sancti templum, fundatum per fidem, eleuatum per spem et Deo dedicatum per mentis et corporis sanctitatem. quod totum facit sincerissima caritas Christi, quae diffunditur in cordibus nostris per Spiritum Sanctum, qui datus est nobis, sine quo Spiritu non possumus scire secreta Dei sicut enim quae sunt hominis nemo potest scire nisi spiritus hominis, qui est in illo; ita et quae sunt Dei nemo scict nisi Spiritus Dei. ≈ In caritate igitur radicemur et fundemur, ut possimus comprehendere cum omnibus Sanctis, quae sit longitudo aeternitatis, quae latitudo liberalitatis, quae sublimitas maiestatis et quod profundum sapientiae iudicantis.

BACK